Zie ginds...

Ik ben nochtans braaf geweest... Een heel jaar lang...
Maar dat waren mijn kinderen ook.
De sint ging dit jaar aan ons huis voorbij. De eerste keer sinds de eerste baby hier in huis, nu al 25 jaar geleden.
Vraag me niet hoe het komt.
Er stonden geen schoenen met groenten klaar. Die hint was er al niet.
De vorige jaren kon ik twee weken lang mijn hersenen breken over 'wat nu weer verzinnen om die schoenen te vullen...?' Eén maat 44, één 39. Tja, kleintjes worden groot...
Mijn 'kleintjes' worden blijkbaar té groot. De magie is verdwenen.
Ze hebben hun 'nep sinte' niet meer nodig.
De spanning bij het opstaan en de nieuwsgierigheid naar 'wat heeft onze sint nu weer voor lekkers gekocht' heeft plaats gemaakt voor een lusteloze geeuw, gezwollen ogen, gemompel dat ik versta als 'goeiemorgen mama' en een sloom verorberd ontbijt...
Geen vreugdekreetjes meer en sprongetjes, pretlichtjes in glunderende ogen en een luidkeels 'dank u mamaklaas!'.
Het zij zo.

Ik ga me straks nestelen in mijn zetel. Kussentje achter het hoofd, kop verse koffie en een pootje letterkoekjes.
Ik ga ze, net als vroeger, één voor één in mijn hete koffie gooien en kijken hoe ze verdrinken en als opgezwollen lijkjes bijna mijn kop uit kruipen.
En dan zal ik ze met het kleinste lepeltje uit mijn koffie vissen en traag smullen! Zo duurt het genot langer.
Pure nostalgie...
De smaak van vroeger...
Het gevoel van vroeger, van kind-zijn en je te verliezen in de warmte van het verleden.
Dat verleden, dat in dit simpel ritueel herhaald wordt en zo levend blijft.
Mijn eigen sinterklaasfeestje, want ja, ik was een heel jaar braaf.

Op dit eigenste moment zie ik door het raam een torenhoog schip voorbijvaren...
En het zingt in mijn hoofd: 'Zie ginds komt de stoomboot uit Spanje weer aan...'
'Hij brengt ons Sint Nicolaas, ik zie hem al staan....'
Het lied brengt de herinnering mee aan mijn dochter, die toen ze zo'n jaar of vijf was uit volle overtuiging zong: 'Hoe huppelt het paardje, het dekt op en neer'...
Hilarisch was dat, en vooral onvergetelijk!
Haar stemmetje klinkt nu nog in mijn hoofd...

Waar zijn mijn koekjes...?
Laat het liedje duren. Ik heb zin in mijn feestje.